Kocaman bombalarla kıydılar minnacık bedenlere; oysa onları öldürmek için küçük bir şarapnel parçası yeter de artardı bile…Süt kokulu bebekleri hedefe koydular ilkin, ta ki soyları kurusun diye… Oysa Rabbimiz, bir kavmi yok edecekse bir Musa sağ bırakırdı mutlaka.
En küçüğünden en büyüğüne sadece Müslümanlara değil bütün dünyaya ders verdi Gazze…
Hayatta kalmak için bütün dünyayı elde etmene gerek yok dedi Gazzeli anne, günlerce aç kalmışken “ hasbinallahu ve nimel vekil” diyerek, Rabbimiz rızkımıza kefildir sen ne diye çırpınır durursun fazladan ey insan?
Mal- mülk biriktirmekle ömür geçiren bedbahtlar, bir düğmeyle bak yok oluyor her şey, elinde hiçbir şey kalmıyor; o halde onlara o kadar ne diye değer veriyorsun?
Üzerine titrediğin, gece gündüz başına bir şey gelmesin diye uğraştığın evlatların birden çekiliveriyor kucağından ve sen hiçbir şey yapamıyorsun. Sadece o değil kendin için de bir şey yapamıyorsun ki? Hadi engelle bakalım ölümününü; ertele, geciktir… mümkün mü ? Madem bu kadar acizsin o zaman neyin derdindesin sen Allah aşkına …
Ne dünya bize ait ne de biz dünyaya aitiz, oysa biz ebedi kalacakmışız gibi sarılmışız her şeye… Ailemiz, malımız, mülkümüz… taparcasına seviyoruz biz onları… oysa heyhat… bizim misafir olduğumuz dünyada onlar kalıcı mı ki, onlar da gidici…
Aslında hepimiz emanetiz bu dünyada , elimizdeki her şey de emanet… Veren de Allah, alan da… Belli bir kullanımlık ömrü var hepsinin, verdiği zaman niye verdin diye nasıl soramıyorsak, aldığı zaman da soramayız ki… ama biz öyle miyiz ki? Mal gider feryat figan, mülk gider feryat figan, can gider feryat figan… Çünkü bizim imanımız öze inememiş, olması gerektiği gibi inanamamışız, o yüzden hiçbir şeye karşı dirençli ve metanetli olamıyoruz. Oysa olan, emanetlerin asıl sahibine ulaşmasıdır aslında ama işte ne yazık ki bunun bilincinde değiliz; bunun bilincinde olmadığımız için de her şey bizde dert, her şey bizde sorun. Bir sonraki öğünde yiyeceği olmayan Afrikalılar hep mutlu ama varlığımızla aylarca belki yıllarca aç kalmamamız mümkünken biz mutsuzuz, neden?
Gerçek Müslümanlığın bilincinde değiliz biz, bunun bilincinde olanlar Yahudi ile amansız bir şekilde savaşanlardır işte…
Gözümüzün önünde, katliamın her türlüsünü yaşamalarına rağmen yılmayanlar, vazgeçmeyenler, yıkılmayanlar, dimdik ayakta duranlar…Ölümü öldürdü onlar orada; ölümden korkmayanlar asla yenilemezler, asla boyun eğdirilemezler!
Durun dediler Filistinliler bize durun , hiçbir şey size ait değil siz de hiçbir yere hiçbir şeye ait değilsiniz ; hepimiz emanetiz ve zamanımız gelince geçip gideceğiz buralardan .
Dünyaya İslam’ı yeniden öğreten Filistinin asil halkına gönülden selam olsun!
Bu yazı gerçekten yürek parçalayıcı. Filistin’deki insanların acılarını içtenlikle dile getirmişsiniz.
Bu konuda daha fazla bilgi edinmek isterim. Filistin’deki durum gerçekten karmaşık ve çok yönlü.
Bu gerçekleri yazdığınız için teşekkür ederim. Filistin halkının mücadelesi her zaman hatırlanmalı.
Yazının bazı noktalarına katılmak zorundayım, ancak Filistin meselesinin bu kadar basite indirgenmesini doğru bulmuyorum.
Gerçekten derin bir mesaj var burada. Ancak dünya üzerinde başka acı çeken insanlar da olduğunu unutmamalıyız.
Yazıyı okudum ama bazı noktaları sorguluyorum. Gerçekten bu kadar karamsar olmamız gerektiğini düşünüyor musunuz?
Bu yazı yürek burkan bir gerçekliği vurguluyor. Filistin’deki insanların acıları gerçekten göz ardı edilemeyecek kadar büyük.
Yazı çok duygusal, ancak yalnızca Filistin değil, dünya genelinde yaşanan adaletsizliklere de dikkat çekilmesi gerektiğini düşünüyorum.
Yazıda çok derin düşünceler mevcut, ancak bu bakış açısı sadece bir tarafın perspektifine odaklanıyor gibi görünüyor.
Gerçekten etkileyici bir yazı. Filistinlilerin direnişi ve dayanıklılığı her zaman ilham verici.